Dhr. W.A.R. Geurts, geboren te Echt op 9 mei 1897 en overleden op 12 september 1977. Dhr. Geurts was gehuwd met Maria Ruijters.
In de loup van zien laeve haw René Geurts tal van functies. Zoa woor d’r directeur van de Bisschoppelijke Kweekschool te Ech en conservator van ’t Streekmuseum in Ech. Hae woor bekèndj es sjriever van väöl artikele äöver de prehistorie in Ech, zoa es äöver de Daort, de Bolleberg, ’t Slötje e.a. Zien leefdje väör de Limburgse taal bleek oet väöl dènger in zien laeve. Vanaaf 1938 woor hae redactielid van ’t tiedsjrif van Veldeke Limburg en ouch huuërdje hae in juni 1977 bie de oprichters van Veldeke Krink Ech. Daonaeve woor d’r sjriever en samestèller van ’t ieëste Echter waordebook: “Seppig wie ein smawtpaer”, mit dao-in wäörd en oetdrökkinge in ’t Echter dialect. Ouch oet de väöle gedichte, die hae sjreef, bliektj de leefdje väör Ech en zien dialect. Dhr. Geurts waas ieëre-börger vanne Gemèndje Ech.
Den aoje kirkmeister
i.m. J.C.
Eine minselèèftied ging der mit de sjaol,
kèèsrecht;
geinen deens sloog der over.
Hè kreeg einen aantak en veel neer:
ziene sjwaone profetekop
goof eine boets
op den helle Stein van de kirkkwaor.
Achteröver sloog der neer
mit ’t gezicht nao den hemel
zien fórde erm slogen ei kruuts in de loch
Hè verwèègdje neet mièè.
Wiej zien ouge broke
doe doufdje dao-in de sjien
van de gaodslamp sjus baoven hem
Zwao grip Der dich
mit diene górgel,
wooste ouch bös.
Gelökkig de mins, dè gereid steit.
René Geurts
Limbörgse taal
Welke taal zwao gemeuj
zwao genketig
zwao mörg en vol saap –
seppig wie ein smautpèèr
of ein riepe merketon?
Zwao gekrutj wie mit nagelgruus en
mesjaotebloom
zwao piekant wie ei lereereblaad oet den
hazepèèper…..
mit dè göör van
gròfelsnègel, junkerkes en noteblaar –
mit wöörd zwao zeut wie vuse neut
en gelp wie jong slaai oet den haof….
’n taal wie floer zwao zaoch
of ketelig wie de blajer van de kónkernöllestroek
die kan pitse wie ein wits –
döks veultj ze roew: ein eikesjaal –
Waatfer taal
zwao vol van muziek
mit de slaag van de bookvènk op den
oetergaondje
of de bóns oet de klokkentore;
dao roesjen eike wen de wèndj aangeit –
het reet fluustert mit het wäterke
biej verdreet of leid.
Ein taal die blinkt en sjittert:
het koper van de fanfaar op percessiedaag.
Welke taal zwao hertelik van smaak
en van göör; zwao krechtig en raak?
zwao riek
aan muziek…. ?
Geer raotj het waal….:
Oos eige taal!
De Limbörgse taal!
René Geurts