Dhr. P. van der Goor werd in Roermond geboren op 9 november 1932 en trouwde in 1963 met Marleen van Hees. Hij was vader van een dochter en een zoon. Hij overleed op 22 september 1983.
Begós d’r es student aan ’t College in Remunj, later waerdje d’r aan ditzelfde College lieëraar Nederlands. Hae ging mit äöver nao ’t College in Ech, wo d’r taeves conrector woor. Paul van der Goor waas lid van Veldeke Krink Ech en vanaaf 1977 woor d’r hoofdredacteur van ’t tiedsjrif van Veldeke Limburg. Hae sjreef ‘ne houp sjoan, meis melancholische gedichte in ’t Remunsj dialect. Die waerdje tösse 1959 en 1976 bienao allemaol in ’t Veldeke tiedsjrif gepubliceerdj. Later bie-ein gebrach in ziene bunjel “Tösse vreug- en naojaor”.
Laeve
Laeve is de sóm van väöl klein dinger:
de zón, de raegen en ’t aovesrood,
’n sjtum die me van wied kint heure zinge,
meziek, ’t kleuresjpeel van glaas in lood.
Laeve det is sjnachs neet kinne sjlaope
en loestere nao ’t kume van de windj,
op gelök det nooit kump blieve haope,
en wachte op de vootsjtep in ’t grindj.
Laeve is ’t roesje van ’t kaore,
de sjterrehemel van ein zomernach,
de waeljerige prach van maedjeshaore,
en blome,vrunj en eine kienjerlach.
Laeve is baeje óm ’t dageleks brood,
en laeve is oeteindelek de dood.
Paul van der Goor (Remunjs)
Simmenarie
De veurdeur is oet ‘t gehing gesjaove,
de bel guf einen haolen, doefe klank,
en de eikehoute trap nao baove
haet óm d anger traej ein losse plank.
In de kepèl verklónke de kómplete,
den harmonium zjwieg es ’t graaf;
de luipers óm den altaor zeen versjlete,
verf sjilfert langsaam van de moere-n-aaf.
In de refter is de sjtilte noe volmaak;
de muibels zeen al jaore aafgesjreeve,
Paus Pius is zien glaasplaat kwietgeraak.
’t Geroesj van de rochette ging veurbie,
en ’t insigste waat is gebleve
is de lóch van sjproetemoos en balkebriej.
Paul van der Goor (Remunjs)