Mevr. Gusta Schreinemachers-Wevers werd geboren in Thorn op 3 april 1916 en ze overleed 22 december 1997 te Sittard. Ze was gehuwd met Sef Schreinemachers uit Echt.
In 1977 woor Gusta Schreinemachers mitoprichster van Veldeke Krink Ech. In 1983 gekaoze tót bestuurslid en vervolges vice-väörzitster. Dit is ze gebleve tót aan häör vertrèk in 1989. Toen waerdje ze beneumdj es ieëre-bestuurslid. Ze droog regelmaotig väör op de Veldeke aovendje, dök zelf gesjreve tekste.
Mien wit stedje Thoar
In Thoar bön ich gebaore
daoväör höb ich Thoar auch leef.
Dao haet mien weeg gestange
zoa’n vief en zeventig jaor geleej.
Ich woor ’t twelfdje kiendje
van de femilie Wevers dao
En koom zoa mer op mien eentje
effekes ach jaor nao.
Miene pap dae zag:
ich woor zien scherrrelingske.
Mer ich wis bie God neet waat det woor.
Later, wie ich wis , wo Abram de mosterd haoltj
kreeg ich in de gate,
det ich in feite mér ’n restje woor
en ’t dao mit môs doon.
Toch dank ich de gooje Gaever en mien aojers
det ze draan höbbe gedach
mich ein fundament mit te gaeve,
wo ich driekwart ieëw op kôs staon.
THOAR, ich dank dich väör dien sjoanheid,
väör dien cultuur en…de meziek!
Al die do-re-mi-fa-solkes
geblaoze door ‘nne bôk of geit,
höbbe van dich in de loup der jaore
ein simfonie gemaaktj, die noats vergeit.
THOAR, ich dank dich det ich biej dich mien jeugd höb doorgebrach.
Ze woor mèr kort, mèr waal de meute waerd
mit elf breurs en zösters öm mich haer.
Doew höbs mich gelieërdj wiej ich môs laeve,
mit ein lechske en ein traon.
Doew höbs mich auch lieëre baeje,
danke, zènge en beminne.
Doew hads mich väör ’t laeve klaor.
Nao verloup van tied lieërde ich eemes kènne,
ich weit ’t nog zoa good, es d’n daag van vandaag.
’t Woor op eine Kirmismaondigaovendjbal
biej Sint Michiel oppe zaal.
Eederein waas op zien bès, eederein in vol ornaat.
Zoa wiej ’t zich ten einen maole
in ein Vorstendom betaamtj.
Dao koome twieë hieëre bönne,
twieë hieëre oet ’t landj van ECH.
Eine dae heet Sjef, dae koom mich vraoge ôm te danse,
knuipdje sjiek zie jeske tooew
en mit ein gelant bäögske:
“Moog ich van uch deze dans, juffrouw?”
“Zeker menieër” en biej mien eige dach ich:
“Hieël gaer”.
En weer dansdje en walsde auch nog eine tango derbiej,
minseleef, waat kan ’t laeve sjoan zeen
mit ein denske en ein glaeske wien.
’t Woor eine sjoane aovendj
van väöl plezeer en ein stökske romantiek,
want wiej weer same ’t lèste denske maakdje
woor ’t ein wiedersehn, danke schön,
guten Abend, guten Nacht.
Dae aovendj woor de stimulans
van mien verder laeve
in ’t sjoane Echterlandj.
En noe nao vief en vieftig jaor
aan oos good ECH verknochtj,
zèk ich ieërlik en vol trots:
“VIVA THOAR EN VIVA ECH
uch beije dank ich väör mien gelök”.
Aan kènjer en kleinkènjer biej miene vief en zeventigste verjaordaag
MOEDER
Guus Schreinemachers-Wevers (3 april 1991)