Mevr. Mariet Utens-Bekkers werd in St. Odiliënberg geboren op 30 juni 1940. Ze trouwde in 1966 met Wil Utens, zoals ze zelf zegt ‘eine echte Echter joeng’. Samen hebben ze een dochter.
Mariet is al jaorelank lid van Veldeke Krink Ech en daonaeve ‘n gedreve lid vanne Sjrieverskrink Midde-Limburg. Deze Sjrieverskrink – dae in Ech zien standjplaats haef – is in 2003 óntstange vanoet Veldeke Limburg. Bie tal van gelaegeheje dreugtj Mariet väör oet eige werk, wobie ’t Echter dialect döks weurtj aangevöldj door ’t Bergs, oeteindelik zien moderstaal.
De pries
Is waat se duis och werkelik
detgene waat se dich wins?
Sjteis se waal sjtil en dinks ze nao
bie dien geveul es mins
die keus die se make wils
doe bewanjels heel väöl waeg
de pries is sjwaor waat se betaals
‘t maakt döks dien hert zo laeg
sjtaot daoróm sjtil bie alledaag
geneet, ontvang en gaef
dae pries veur al waat se dan kries
is ‘t geveul: ich laef!
Mariet Utens-Bekkers
Doe en ich
Doe en ich ein wanjeling
ein glaeske beer op ’t terras
genete van ’t same zeen
det is oze grootste sjpas
van wintjerkaaj en zomerzón
van ónmin nao ein kus (muulke)
van herfsverdreet nao lentekriebels
van de min weer in de plus
mer doe en ich veer ginge verder
en bleve same zie aan zie
det waor neet zo meujelik
veer zeen nog kóntent en blie.
Mariet Utens-Bekkers (2009)
Eine daag van toen
Ich zow zo gaer net es vreuger
Eine daag euver wille doon
Jao eine daag van toen
Ich zow wille kölsje en koekerelle
Achter bóntje vlinders renne
De sjöpkes taele in de wei
En blome krenskes make dan in mei
In de straot weer buimpkes tèlle
Nao sjooltied sjtiekum deurke bèlle
Hoepele, reipe en auch crosse
En weer achter de hermenie aan hosse
Mit de kermis langs de lekkertent
Gauw get kaope veur ein paar cent
Mer wo is noe dae sjone tied
Wo is dae toch gebleve
Hoevael dinger zeen veer noe kwiet
Wat veur eeuwig is weggedreve
Die daag zeen neet te betale
Ouch al haebs ze ein miljoen
Allein kins ze nog ins druime
Van eine daag van toen…. en toen…. en toen
Mariet Utens-Bekkers
Kiendje
’t haet van die ermkes
zo leef en zo werm
bön daoróm zo zorgzaam
det ich ’t besjerm
kiek nao die mollige veutjes
zo trappelend lich
häör waerdjes doon klinke
es van ein gedich
sjtreel gaer euver häör hendjes
ze zeen zachter es zie
geneet van die legskes
zo sjaterend blie
häör uigskes doon blinke
mit ein glinsterende sjtraol
mien kleinkindj mien leefste
doe bös ’t zeunke van ós allemaol.
Mariet Utens (Ech)
’t Sjtille verdreet
Bie daaglich
nemes dae ’t kint zeen
dan bös se groot
en bös se sjterk
mer kumpt de maon
dan neet
weg is diene lach
sjtiekem jank se
nemes
dae ’t verdreet kint zeen
doe bliefs groot
en bliefs sjterk
weer eine daag veurbie
mer janke moog
väör waem det wilt
gein geveul
is kaad en kil
mer jank gerös
en sjtaon ins sjtil
bie dien sjtil verdreet.
Mariet Utens (Ech 2008)
Vogelvluch
De veugel sjwege
meujteloos
droge sie dien seel
op häór vleugels
door de sjtilte
van dae zomerdaag
tiedloos
weersjpegelde de eeuwigheid
zich in de sjtraole van de zón
wo-in diene lach
veurgood verborge loog
de windj fleustert
’t water loestert
es du
in eine vogelvluch
diene aardse druim
veur de hemel ruuls
en ich
roop radeloos
diene naam
en jank.
Mariet Utens (Ech, 2009)