Ouch dit jaor weer zal VKE op zaoterdig 7 september óm 17.30 (!) oer in de paviljoentent bie de kapel van Sjaelberg de dialekmès verzörge. De zanggroep Amami zal de gezange doon. Al ’n paar jaor ’n sjoan gebroek óm es Veldeke dao den ’n dialekmès te viere. ’t Bestuur haoptj dao den ouch weer väöl leje te treffe.
Róndj ’t kèrkelik fieës van ‘Lès Levrouw’ (’t lèste Mariafieës: Maria Geboorte, 8 september) en ’t dao-aan verbónje octaaf (8 daag) stuitj de kapel op Sjaelberg al väöle jaore in ’t middelpuntj. Neet mieë wie vreuger. Toen waerdje daen daag geveerdj es zóndig. Oet de ómligkendje parochies trokke processies nao de kapel en kome väöl minse nao dit fieës óm te baeje.
De tieje zeen verangerdj en de opvattinge äöver geluif en kèrk ouch. Mer ’t geveul bie de kapel van Sjaelberg en de legende van Maria en de herder is bie väöl minse gebleve. Die herinneringe waere laevendj gehaoje door de jaorlikse vering van ’t octaaf. Op ’n meneer die bie deze tied pasj.
De äöpeningsmès op de ieëste zaoterdig van ’t octaaf weurtj traditiegetroew verzörgdj door de Landricusparochie. Al ’n paar jaor haet Veldeke Krink Ech op verzeuk dao-aan mitgewèrktj en d’r ’n dialekkleur aan gegaeve.
Maria en de kapel
Volges ’n legende zoe ’ne sjaopsherder op ’ne daag nao ’t baeje van ’t roazehoedje ’n klein Mariabeeldje in ’ne boum zeen staon. Hae brach det beeldje nao de pestoar, dae ’t ’n plaats goof in de kèrk. Mer de volgendje daag woor ’t beeldje dao weg en weer trök op zien ‘aoj’ plaats oppe Sjaelberger hei. Zoa gebäördje det nog ’n paar kieër en toen waas ’t ederein waal dudelik det Maria op die plaats verieërdj wildje waere. Dao is toen ’n klein kepelke geboewdj, wo vanaaf dae tied väöl minse kome óm väörspraok van Maria aaf te smeke. Det mót al lang geleje zeen; väördet de huidige kapel is geboewdj en die is van 1691. Op aojer kaarte stuitj ’n kloezenieërsweuning aangegaeve op die plek.
Die kepelkes op ’t terrein rómdjóm de groate kapel -voetvalle geneumdj- stónge tót halverwaege väörige ieëw langs de Houtstraot in Pej. Aojer luuj kènne zich herinnere det toendertied minse oet de naober langs de kepelkes ginge baeje es emes op sterve loog. Bie ‘n renovatie van de straot zeen ze aafgebraoke en opgeslage bie ‘t gemèndjelager. Ze zeen later, in 1982, weer hernuudj gegroepeerdj róndjóm de kapel van Sjaelberg. Hardsteine tegels op ’t trottoir vanne Houtstraot gaeve de oorsprónkelike plaats van de kepelkes nog stieëds aan. En same mit de groate kapel vórme ze noe nog väör väöl minse ’n röspuntj, wo ze gaer regelmaotig nog èns haer gaon.
