’t Verhaol det Marjo Jaski-Verheesen dees waek väörleusj, kómme de leefdje väör ’t dialek en ’t plezeer van ‘ne eige mooshaof same. Rob Housmans, haet ’t gesjreve aan ’t ènj van de kursus ‘Laeze en Sjrieve in ’t Limburgs’.
Hae vertèltj: “Det hètj den ‘n “meisterstök”, wo-nao se ’n certificaat kèns kriege det se dae kursus mit succes höbs gevolgdj. Al direk in ’t begin van mien meisterstök begóste de probleme:
– mót oze noe mit ein o of mit twieë o’s, en
– is tuin noe ouch al ein gewuuen plat waord, of mót ’t toch haof zeen, of mesjien nog baeter, mooshaof?”
Ouch al höbs se ’ne kursus gehadj, ’t vèltj neet mit: ich höb zelfs drie waordebeuk nuuedig gehadj om alles (det haop ich teminste) tot ein good ènj te brènge. Loestertj mer of h’m det gelöktj is.
Dit verhaol is weer te beloestere door op de balk ónger dees inleiding ’t drieheukske aan te klikke. Väöl loesterplezeer!
“Oze tuin” (väörgelaeze door Marjo Jaski-Verheesen)